Ο ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΕΡΜΗΝΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ 77 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ «ΠΥΞ ΛΑΞ» ΣΤΟ ΤΟΡΟΝΤΟ

Οι Πυξ Λαξ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά συγκροτήματα. Η μουσική τους είναι έντεχνο ροκ, αλλά έχουν και μεγάλες λαϊκές επιτυχίες στο ενεργητικό τους. Ιδρύθηκαν το 1989 και έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο το 1990.
Το όνομα Πυξ Λαξ προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και σημαίνει «Γρονθοκοπώντας και Κλοτσώντας». Αρχικά το συγκρότημα αποτελούσαν οι Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας, Άκης Σταμούλης και Παναγιώτης Σπυρόπουλος. Αργότερα προστέθηκε ο Μάνος Ξυδούς.
Με το τρίτο τους άλμπουμ «Ο ‘Ήλιος του Χειμώνα» (1993) και με το τραγούδι «Άστη να λέει» του Μάνου Ξυδού, που ερμήνευσε ο Βασίλης Καρράς, έγιναν πασίγνωστοι στο ελληνικό κοινό. Το 1996, το άλμπουμ τους «Ο Μπαμπούλας τραγουδάει μόνος του», με τις επιτυχίες «Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο» και «Να με θυμηθείς», έγινε πλατινένιο και τους καθιέρωσε στην ελληνική μουσική σκηνή. Ακολούθησαν μεγάλες επιτυχίες όπως «Μοναξιά μου», «Έπαψες αγάπη να θυμίζεις», «Μια συνουσία μυστική» κ.α.


Στη διάρκεια της καριέρας τους συνεργάστηκαν με πολλούς καταξιωμένους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.

Το συγκρότημα διαλύθηκε το 2004, αλλά το 2011 επανενώθηκαν δίνοντας συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. Στις 13 Ιουλίου 2011 έδωσαν τη μεγαλύτερη συναυλία τους στο Ολυμπιακό Στάδιο (φωτογραφία) το οποίο πλημμύρισε από τους 75.000 κόσμου που το κατέκλυσαν για να τους απολαύσουν.

Πρόσφατα ξεκίνησαν μεγάλη περιοδεία στη Β. Αμερική. Στο Τορόντο θα έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε στις 10 Μαρτίου σε μια και μοναδική συναυλία στο θέατρο Τιτάνια επί της οδού Ντάνφορθ. (ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ)
Οι Πυξ Λαξ είναι αναμφισβήτητα ένα συγκρότημα το οποίο με την πολύχρονη καριέρα του σφράγισε το ελληνικό πεντάγραμμο χαρίζοντάς μας μοναδικές στιγμές και δημιουργώντας ένας είδος μουσικής το οποίο μιμήθηκαν στη συνέχεια πολλοί καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Συνέδριο για την ελιά και τους πολιτισμούς της Μεσογείου

O καθηγητής Κenneth Barlett

Η ελιά είναι  ένα από τα πολυτιμότερα φυτά για τον άνθρωπο και ειδικά για τους λαούς της Μεσογείου που έχουν την τύχη να απολαμβάνουν τους καρπούς της εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Παράλληλα με τη θρεπτική  αξία του ελαιολάδου,  η ελιά αποτελεί και  σύμβολο ειρήνης, προόδου  και συνεργασίας  για τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν γύρω από τη Μεσόγειο θάλασσα.

O Γ. Πρόξενος κ. Δημήτρης Αζεμόπουλος 

Εκπρόσωποι  τεσσάρων χωρών της περιοχής αυτής, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Γαλλίας και του Ισραήλ,  βρέθηκαν την περασμένη Πέμπτη στο Royal Ontario Museum, στο  Τορόντο για να γιορτάσουν την κοινή τους κληρονομιά με μουσική, χορό και γεύσεις που μετέφεραν  το άρωμα του ελιάς  στον Καναδά.


Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Καναδικό Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών και το St Michael’s College υπό την αιγίδα των Γενικών Προξενείων των τεσσάρων χωρών  στο Τορόντο.

Τα κορίτσια της "Νεφέλης" εντυπωσίασαν 

Βασικός ομιλητής ήταν ο καθηγητής Κenneth Barlett ο οποίος έκανε μια ιστορική αναδρομή στην καλλιέργεια της ελιάς στη Μεσόγειο από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας και παρουσίασε στοιχεία και φωτογραφικό υλικό που αναδεικνύουν το ελαιόλαδο ως πηγή ζωής, οικονομικής ανάπτυξης, πολιτισμού και παράδοσης για τους λαούς της περιοχής. 

Μουσικός από τη Γαλλία

 Εκπροσωπώντας τους διπλωμάτες των μεσογειακών χωρών, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στο Τορόντο, κ. Δημήτρης Αζεμόπουλος αναφέρθηκε στην ιδαίτερη σημασία της ελιάς για τον ελληνικό λαό και τόνισε την συμβολική αξία του φυτού που σύμφωνα με τη μυθολογία δώρισε η Θεά Αθηνά στους κατοίκους της πρωτεύουσας για να την ανακηρύξουν σε προστάτιδα θεά τους και να χαρίσουν στην πόλη τους το όνομά της.

Μουσικοί από το Ισραήλ

Στο καλλιτεχνικό μέρος της εκδήλωσης συμμετείχαν μουσικοί από τις χώρες της Μεσογείου ενώ την Ελλάδα εκπροσώπησε η θεατρική ομάδα Νεφέλη, της Ελληνικής Κοινότητας  Τορόντο που παρουσίασε παραδοσιακούς και λαϊκούς χορούς μας, ενθουσιάζοντας τους εκατοντάδες  παρευρισκόμενους οι οποίοι στο τέλος της βραδιάς  απόλαυσαν  λιχουδιές της μεσογειακής κουζίνας που δίκαια θεωρείται η κορυφαία στον κόσμο.

Νεαρός Ιταλός δεξιοτέχνης στο ακορντεόν

Στο ακαδημαϊκό μέρος του συνεδρίου, που ακολούθησε την επόμενη μέρα παρουσιάστηκαν ομιλίες με θέματα σχετικά με την ελιά από διαφορετικές επιστημονικές οπτικές.


 Μεταξύ των ομιλητών ήταν ο καθηγητής Ιστορίας από την έδρα Ελληνικών σπουδών του Πανεπιστημίου York, κ. Σάκης Γκέκας με θέμα “The olive oil Economy of Corfu from the 16^th to the 19^th century”  και η Μαρία Χναράκη από το Πανεπιστήμιο Drexel, με θέμα «Singing the Tree: The olive Oil Culture in Cretan Folk Poetry».

Τα τραγούδια της μαμάς και του μπαμπά

Αφορμή γι αυτή τη σύντομη αναφορά στη μουσική των 80’ς ήταν μια συζήτηση ανάμεσα σε δυο νεαρούς μέσα σε λεωφορείο, κάπου στο κεντρικό Τορόντο. Καθώς μοιράζονταν με ακουστικά  στο i-pod,  τους ήχους μιας παλιάς επιτυχίας από τη δεκαετία του 80 -που κάποιος νέος καλλιτέχνης «ανακάλυψε» και ξανακυκλοφόρησε με τη σχετική προσαρμογή στους σημερινούς ρυθμούς,- οι δυο συνομήλικοι παραδέχονταν πως τους αρέσει πολύ ν' ακούν τη μουσική της μαμάς και του μπαμπά...

Βέβαια για εμάς που μεγαλώναμε στα 80’ς, η μουσική «έντυσε» με τον πιο όμορφο τρόπο τα νιάτα μας...τα πρώτα καρδιοχτύπια, τα πάρτι, τις διακοπές, τα ξενύχτια. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε αλλά δόξα το Θεό- και δόξα το «You Tube»- η μουσική της δικής μας εποχής όχι μόνο δεν χάθηκε αλλά ακούγεται άνετα όχι μόνο από τους αθεράπευτα  ρομαντικούς  αλλά κι από τα σημερινά παιδιά, σαν αυτά που συνάντησα στο λεωφορείο και κρυφάκουσα. Στη δεκαετία του 80  δεν υπήρχαν ακόμη τα έξυπνα κινητά (ούτε καν κινητά) ούτε μπορούσες να κατεβάσεις τη μουσική σου  από το διαδίκτυο.

Τα τραγούδια δεν τα άκουγε κανείς με ακουστικά αλλά μέσα από τα μεγάφωνα των πικάπ, των στερεοφωνικών και των κασετόφωνων.Ήταν κι αυτό, το να μοιράζεσαι τη μουσική σου με τους άλλους,  ένα μέρος της απόλαυσης που έκανε τα τραγούδια να βγάζουν μια γλυκιά αισιοδοξία για τη ζωή. Θυμηθείτε τα στις συλλογές που ακολουθούν:

Χορεύοντας το "Ζορμπά"

Μαθήτριες από το Οντάριο του Καναδά σε μια πρωτότυπη χορογραφία του "Ζορμπά" στη διάρκεια σχολικής γιορτής.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΑΛΕΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΙΚΙΑ

Την περασμένη Παρασκευή,  πραγματοποιήθηκε στο Armenian Youth Centre διαγωνισμός ταλέντων με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Η ιδέα ήταν της νεαρής προέδρου του Τμήματος Νέας Γενιάς της Ελληνικής Κοινότητας Tορόντο, Αναστασίας Κακαγιάννη και υλοποιήθηκε με τη βοήθεια των συνεργατών της και την υποστήριξη των στελεχών της ΕΚΤ: της Μπέτης Σκουτάκη, του Γιώργου Κακαρέλη και της Τίνας Τσίμπου.

Περισσότερα από 500 άτομα, στην πλειοψηφία τους νεολαία, γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα για να θαυμάσουν τα 15 ταλέντα που επιλέγησαν ανάμεσα σε 40 υποψήφιους.

Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο Γιώργος Παπαδάκης, την κριτική επιτροπή αποτελούσαν οι Ντίνος Καράμπελας, Καρολίνα Χ., Κώστας Σαϊμενίδης και Γιώργος Τσούτσουλας, ενώ το ακροατήριο συμμετείχε ενεργά στην ψηφοφορία.

Στην εκδήλωση πήραν μέρος πολλοί μαθητές και μαθήτριες των σχολείων της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο όπως η Θωμαή Τζατζάνη, ο Νίκος Τσάτσος, ο Παναγιώτης Δαμιανάκης, ο Διονύσιος Γκεκόπουλος και πολλοί άλλοι.

Την 1^η θέση μαζί με το χρηματικό έπαθλο των $6 000 κέρδισε το συγκρότημα Aura Lexia που αποτελείται από τους: Άγγελο Κιουστένογλου (vocals, guitars, front man)

Salvatore (Sammy) Κιουστένογλου (vocals, guitars), Χρήστο Ζουμπανιώτη (drums), Alex Andrews (keyboards) Διονύση Γκεκόπουλο (bass).

Τη 2^η θέση και $3 000 κέρδισε ο Μιχάλης Αναγνώστου.

Τη 3^η θέση και $1 000 η Χρύσα Παύλου.
O διαγωνισμός ταλέντων στην ελληνική παροικία του Τορόντο καλύφθηκε δημοσιογραφικά από όλα τα τοπικά ελληνοκαναδικά Μ.Μ.Ε αλλά και την εφημερίδα της Αθήνας ΤΟ ΒΗΜΑ

 Συγχαρητήρια σε όλους, νικητές υποψήφιους και διοργανωτές.

Το διαφημιστικό βίντεο του διαγωνισμού:

Η Άννα Βίσση στο Τορόντο

Τα χρόνια περνούν αλλά η Άννα Βίσση εξακολουθεί να παραμένει στην κορυφή της ποπ ελληνικής μουσικής σκηνής. Tην Παρασκευή ,στο πλαίσιο περιοδείας της στη Βόρεια Αμερική, η Άννα ήρθε στο Τορόντο και τραγούδησε για τους ομογενείς που κατέκλυσαν την αίθουσα του Crystal Fountain.

Από την παρουσία της Άννας Βίσση έμειναν όλοι με τις καλύτερες εντυπώσεις καθώς η «Madonna» της Ελλάδας αποδεικνύει σε κάθε ζωντανή της εμφάνιση πόσο σέβεται το κοινό της. Άψογη σκηνική παρουσία, ανεξίτηλη φωνή, κέφι και ζεστή επικοινωνία με τον κόσμο που διασκέδασε με την Άννα και τους μουσικούς που τη συνοδεύουν στις εμφανίσεις της στις ΗΠΑ και τον Καναδά.


Ανάμεσα στους πολυάριθμους «φαν» της Άννας στο Τορόντο είναι και πολλοί μαθητές των σχολείων μας….αλλά και οι δάσκαλοί τους. Ο φωτογραφικός μας φακός «συνέλαβε» τον καθηγητή μας Κώστα Ξανθόπουλο με την Άννα Βίσση καθώς και μαθήτριες του Αριστοτέλη  με την καθηγήτριά τους Μαρία Μπάρσαλη που πήγαν να ακούσουν την αγαπημένη τους τραγουδίστρια.

Η συνέντευξη της Άννας Βίσση σε Ελληνοκαναδικό ραδιοφωνικό σταθμό στο Τορόντο



Βίντεο από την εμφάνιση της Άννας Βίσση στο Τορόντο

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

Λίγες μέρες μετά το θάνατο  του Μανώλη Ρασούλη, ένας ακόμη σημαντικός Έλληνας μουσικός, ο Νίκος Παπάζογλου, έφυγε από τη ζωή στα 63 του χρόνια, αφού έδωσε σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Ερμηνευτής και τραγουδοποιός λαϊκός, παραδοσιακός, έντεχνος, ροκ, ρεμπέτης...
Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με ιδαίτερο στιλ και μια σημαντική διαδρομή στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Ακούγοντάς τον όσο μακριά κι αν βρίσκεσαι  από την πατρίδα τη νιώθεις εκεί που πραγματικά βρίσκεται...στην καρδιά.
Φεύγοντας, ο Νίκος Παπάζογλου αφήνει πίσω του, σε όλους τους Έλληνες και τους λάτρεις της ποιοτικής μουσικής,  μια κληρονομιά από σπουδαία τραγούδια  που δεν θα ξεχαστούν ποτέ!

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ-ΑUGUST

Στίχοι-Lyrics: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική-Music: Νίκος Παπάζογλου
 

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό, με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε

φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Why does the song have to be sad, suddenly, as if cut from my heart?
And [why], at this moment, when my joy is flooding, [must it] rise to my lips and choke me?
"Beware the ending...", you'll say to me.

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

I love you, but I have no speech to says so to you, and that is unbearable pain.
I am melting in pain because I too do feel that the road we are taking cannot be gone.
«Courage, it'll pass...», you'll say to me.

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά, την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

How can I forget? Her unbound hair...The sand falling like a cascade
as she was bending over me... The thousands of kisses,diamonds, that she was giving me with open hands...
 I shall go, and if it's bad for me, so be it.

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

From what ecstasy, what magical dance, can such a creature have been born?
From what far-away star is the light that went and hid inside her two eyes?
And me, the lucky one, who has seen it...

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως, φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Inside her gaze there is this heaven, lightning and clouding and widening,
but when night falls it floods with light, an August moon rises
and lights the prison from inside.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ 


 Από τα γνήσια παιδιά της Μακεδονίας ο Νίκος Παπάζογλου, γέννημα θρέμμα Θεσσαλονίκης. Από εκεί ξεκινά τη συστηματική του απασχόληση με τη μουσική στα τέλη της δεκαετίας του '60.

Σε ένα μικρό στούντιο γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κάποια από αυτά τραγουδιούνται από τον Πασχάλη, τον οποίο αντικατέστησε στους OLYMPIANS για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία!Οι αρχές της δεκαετίας του '70 τον βρίσκουν στο Aachen της Γερμανίας με το Σαλονικιώτικο συγκρότημα ZEALOT (ΖΗΛΩΤΗΣ). Κάνει προσπάθειες να προωθήσει τη δουλειά του στον ευρωπαϊκό χώρο και ηχογραφεί κάποια κομμάτια στο Μιλάνο.

 Επιστρέφει στα πάτρια εδάφη το 1976. Το 1977 συμμετέχει στην παράσταση "Αχαρνής ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια", γεγονός που τον φέρνει σε επαφή με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη. Με αφορμή αυτή την παράσταση κυκλοφορεί ο ομώτιτλος δίσκος στον οποίο επίσης συμμετείχε.

Δυο χρόνια μετά, οι τρεις τους και ο Νίκος Ξυδάκης δημιουργούν αυτό που έμελλε να αφήσει σφραγίδα στη νεοελληνική μουσική σκηνή, το δίσκο "Η εκδίκηση της Γυφτιάς" με την χαμογελαστή εικόνα του Νίκου σε πρώτο πλάνο.

 "Τρελλή κι αδέσποτη", "Κανείς εδώ δεν τραγουδά" και άλλα έντεκα κομμάτια που αγαπήθηκαν και τραγουδήθηκαν όσο λίγα.


Έχει ήδη με προσωπική εργασία και μεράκι "οικοδομήσει" το στούντιο του στην Κάτω Τούμπα, το γνωστό ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ το οποίο γίνεται γι' αυτόν εργαλείο δημιουργίας μερικών από τα καλύτερα τραγούδια της τελευταίας εικοσαετίας στην Ελλάδα.

Έπεται λοιπόν συνέχεια, το 1979 με το "ΔΗΘΕΝ" των Ξυδάκη - Ρασούλη, στο οποίο τραγουδά μαζί με τον Δημήτρη Κοντογιάννη και τη Σοφία Διαμαντή.

Το 1983 πραγματοποιεί μερικές εμφανίσεις στο ΖΟΟΜ στην Αθήνα με την "Ταχεία Θεσσαλονίκης" που δεν είχαν την αναμενόμενη από το κοινό ανταπόκριση.




Την ίδια χρονιά συγκεντρώνει ότι είχε βγάλει από το πλούσιο υλικό της ψυχή του σε μελωδία με στίχο στο γνωστό σε όλους μας δίσκο "ΧΑΡΑΤΣΙ". Με αυτή τη δουλειά δεν κάνει απλά μια ακόμα έκπληξη αλλά σφραγίζει την ελληνική μουσική των νεότερων χρόνων. Δίσκος σταθμός, "επηρεάζει" αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους που κυκλοφορεί ο Παπάζογλου αργότερα, δημιουργείται η "σχολή της Σαλλονίκης", το "ρεύμα Παπάζογλου"... Ο χαρακτηρισμός αφορά καλλιτέχνες που ακολουθούν τα χνάρια του και διδάσκονται από το ύφος του.

Στο "ΧΑΡΑΤΣΙ" ο Νίκος παντρεύει τη ροκιά με το "αχ", το μπαγλαμαδάκι με την ηλεκτρική κιθάρα και το τσέλο με το μπουζούκι σε ένα εκπληκτικό άκουσμα, αποδεικνύοντας πως ότι είναι γνήσιο δεν έχει όρια και κανονισμούς.

Στο εσωτερικό αυτής της δουλειάς ο ίδιος σημειώνει:

"Η μουσική μας παιδεία, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ένας κυκεώνας και φαίνεται αυτό στη μουσική που συνθέτουμε, φαίνεται και στις επιλογές μας όταν η ανάγκη και η ευκολία μας θέτουν μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα, οπόταν και αναγκαζόμαστε να πάρουμε θέση. Πάντως όποια απόφαση και να πάρουμε, προδίδουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, γιατί τα ετερόκλητα μας συνιστούν. Η αγάπη είναι ισχυρότερο πράγμα από τη διαφορά, το ζήτημα είναι να συγκεράσουμε τις μουσικές μας αντιθέσεις, που είναι και οι δικές μας αντιθέσεις, σ' ένα μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος".

Το μήνυμα του Νίκου βρήκε χιλιάδες αποδέκτες, αν κρίνει κανείς το γεγονός ότι εκτός από την αρχική κυκλοφορία του, επανακυκλοφορεί στην αγορά (cd) το 1988 και το 1996!

 Είκοσι χρόνια μετά και το κλασσικό τραγούδι "ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ" στάζει μέλι, αγαπιέται, σκούπιζει δακρυσμένα μάγουλα και σιγοτραγουδιέται ακόμα με το ίδιο πάθος.




Όπως επίσης ο "Υδροχόος", "Λεμόνι στην πορτοκαλιά" του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλαγιάννη, το "Χαράτσι" του Σιμώτα (στίχος) και τα "Καρυάτιδα", "Στάλα-στάλα", "Με το τραγούδι", "Ευχή", "Χθες βράδυ", "Πέρασα έτσι", "Χτυπάει τηλέφωνο".



Εκτός όμως από τις προσωπικές του δουλειές, τον συναντάμε στη "Ρεζέρβα" (1984) και στο "Ζήτω το ελληνικό τραγούδι" (1986) του Σαββόπουλου. Επίσης στο "Πότε Βούδας πότε Κούδας" δίσκος του Μ. Ρασούλη (1986) όπου τραγουδά το ομότιτλο κομμάτι. Αλλά και στο "Σείριο υπάρχουνε παιδιά" του Χατζιδάκη το 1988.
Στο δίσκο "Ολοι δικοί μας είμαστε" με τους Μ. Ρασούλη, Χ. Νικολόπουλο και Π. Τερζή και στο "Σκόρπια 1" του Μ. Ρασούλη με τη Γλυκερία.



Παράλληλα κυκλοφορούν και οι δικοί του δίσκοι "ΜΕΣΩ ΝΕΦΩΝ" το 1986 και "ΣΥΝΕΡΓΑ" το 1991. Την ίδια χρονιά 30 Σεπτέμβρη 1991 ηχογραφεί και κυκλοφορεί την "ΕΠΙΤΟΠΙΟΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ" από το θέατρο του Λυκαβηττού.

Διαχρονικές σιωπηλές επιτυχίες, τα τραγούδια των δίσκων του, "Ένα κι ένα", "Ο μοναχός ο άνθρωπος", "Στη ρωγμή του χρόνου", "Φύσηξε ο Βαρδάρης", "Καλημέρα", "Είναι αργά", "Απόψε σιωπηλοί", "Δεν είμαι ποιητής", "Νυκτερινό Α' και Β'", "Όμως εγώ", "Μάτια μου" και τόσες άλλες.





Το 1995 κυκλοφορεί το "ΟΤΑΝ ΚΥΝΔΥΝΕΥΕΙΣ ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΥΡΟΥΔΑ" (πουρούδα: στα κυπριακά το κλάξον του ποδηλάτου).

Όλες οι δουλειές του έχουν ηχογραφηθεί στο ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ με την ετικέτα "Στρόγγυλοι δίσκοι".

Άξιες αναφοράς είναι και οι συνεργασίες του (στις περισσότερες είχε την επιμέλεια) με το Μανώλη Λιδάκη, τη Γλυκερία, τη Χορωδία Αιγαίου, τη Σαραγούδα Γιασεμή, τους Παλαιολόγους, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τη Νένα Βενετσάνου, τη Λιζέτα Καλημέρη, την Κατερίνα Σιαπάντα, τη Όλγα Δεραινίτη κ.α.
Ο Νίκος στηρίζει τη μουσική με το δικό του τρόπο, δίνοντας ευκαιρίες σε καλλιτεχνικά διαμάντια σαν τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τις Μικρές Περιπλανήσεις, τον Ορφέα Περίδη, τη Μελίνα Κανά και αρκετούς άλλους. 

Η λεγόμενη «σχολή θεσσαλονίκης» είναι ουσιαστικά η «σχολή Παπάζογλου». Εκείνος άνοιξε το δρόμο, για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Κανείς δεν ξέρει τι μέλλον θα είχαν ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, οι Μικρές Περιπλανήσεις, ο Γιάννης Μήτσης, η Μελίνα Κανά και τόσοι άλλοι, αν δεν τολμούσε πρώτος ο Παπάζογλου.

Του ανωτέρω απόδειξη είναι οι δίσκοι "ΑΓΡΥΠΝΙΑ", "Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ", "Ο ΧΑΣΟΜΕΡΗΣ", "ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΥΝΕΝΤΗ", "ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ", "ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ"...


Όλα αυτά τα χρόνια, υποστηρίζει τις μουσικές του δημιουργίες με ένα τρόπο που άλλοι καλλιτέχνες δε θα τολμούσαν φοβούμενοι το ρίσκο.

Τα καλοκαίρια μαζί με τους συνεργάτες του, το γκρουπ "Λοξή Φάλαγγα" οργώνει την Ελλάδα δίνοντας συναυλίες. Συνήθως επισκέπτεται ξεχασμένες από τους πολλούς περιοχές, δίνοντας τη δυνατότητα για πραγματική διασκέδαση σε ανθρώπους που ζουν μακριά από τις μεγαλουπόλεις. Το αποτέλεσμα των εμφανίσεων είναι πάντα το ίδιο. Σε όποιο χώρο και αν επιλέξει να εμφανιστεί δημιουργείται το αδιαχώρητο και ο κόσμος δείχνει την αγάπη του για το γνήσιο τραγούδι.

Αποφεύγει να εμφανίζεται στην τηλεόραση και δεν δίνει συνεντεύξεις χωρίς ουσιαστικό λόγο. Λίγοι καλλιτέχνες δείχνουν στη μουσική το σεβασμό με τον οποίο εκφράζεται ο Παπάζογλου. Ψύχραιμη, ήρεμη και ουσιώδης προσωπικότητα, πρότυπο και δάσκαλος (χαρακτηρισμούς τους οποίους ο ίδιος δεν πολυσυμπαθεί) για πολλούς νεότερους που θέλησαν να βαδίσουν στα χνάρια του.

Η φωνή του είναι προικισμένη με ιδιαίτερη χαρακτηριστική χροιά. Βαθύς λυγμός το άκουσμά της, τραγουδοποιός που νιώθει ό,τι με μελωδία ξεστομίζει. Η πορεία και το ύφος του πιστοποιούν όχι απλά τη γνησιότητά του, αλλα μας μαθαίνουν πως τα τραγούδια που είναι αληθινά, αγγίζουν την ψυχή μας χωρίς επεξεργασία και υστερίες.

Μέχρι σήμερα ζούσε έξω από τη Θεσσαλονίκη, σε ένα μεγάλο κτήμα κάπου ανάμεσα στο Πανόραμα και τη Θέρμη, με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά. Μιλούσε με τα άλογά του, φρόντιζε τα λουλούδια του και κατέγραφε όπου πάει παραδοσιακά τραγούδια. Έπινε μόνο με καλούς φίλους,  έγραφε τραγούδια που μιλάνε για πράγματα απλά και αληθινά που αφορούν όλους μας. Αποχωριζόταν την πόλη του μονάχα όταν συνοδοιπορεί με τη "Λοξή Φάλαγγα" για να μας χαρίζει τις καλοκαιρινές ανά την Ελλάδα συναυλίες του.


ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά σάμπως φταις κι εσύ καημένη και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ  και βαθιά σ' ευχαριστώ γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ, να πεθαίνω όπου πατώ και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω,πριν λαλήσεις πετεινό δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς, σαν το νόθο με πετάςμα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Η πιο γλυκιά πατρίδα  είναι η καρδιά ,Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά

Κάθε ένας είναι ένας  που σύνορο πονά κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά.

ENA  KI ENA

(Στίχοι: Μανόλης Ρασούλης)

Ένα κι ένα κάνουν δύο λένε μες στο καφενείο 
Μα εγώ, εγώ με σένα, ένα κι ένα κάνουν ένα 

Ένα κι ένα κάνουν δύο λένε στο μηχανουργείο 
Μα εγώ, εγώ με σένα...Θεέ μου γίνομαι κανένα 

Ένα κι ένα κάνουν δύο, λένε μέσα στο κουρείο 
Μα μετά τον Ησαΐα,ένα κι ένα κάνουν τρία.

Πηγή: zougla.gr

Ρομπότ χορεύει ζεμπέκικο!

Για όσους νομίζουν ότι η τεχνολογία δε συνδυάζεται με την τέχνη και ειδικά με το χορό, ορίστε το νέο επίτευγμα της ρομποτικής ( ή ρεμπετικής) τεχνολογιάς. Ένα ρομποτάκι, έχοντας πιει ένα ποτηράκι παραπάνω, κάνει επίδειξη των ικανοτήτων του στο ζεμπέκικο:

Αποχαιρετισμός του χειμώνα με διασκέδαση

Την Παρασκευή, 25 Φεβρουαρίου, μαθητές του Αριστοτέλη-των σχολείων Eastern Commerce και George S. Henry- έλαβαν μέρος στο ετήσιο «πάρτι» για να αποχαιρετίσουν το χειμώνα στο Πολυμενάκειο Πολιτιστικό Κέντρο της Κοινότητάς μας.
Χορηγοί της βραδιάς ήταν οι:

• Σπύρος Αραβαντινός, ιδιοκτήτης του Sun Valley Fine Foods (τον ευχαριστούμε για τη προσφορά του φαγητού)
• Δημήτρης Γκεκόπουλος, ιδιοκτήτης του Geko Graphics (τον ευχαριστούμε για τις τυπογραφικές υπηρεσίες που μας πρόσφερε)
• Χρήστος και Σοφία Τάκας, ιδιοκτήτες του Serano Bakery (τους ευχαριστούμε για τα γλυκά)
• Γιάννης Πύργος και Γεώργιος Παπαδάκης, μαζί με όλα τα μέλη του Συλλόγου Θεσσαλονικέων (για την οικονομική τους ενίσχυση).

Συγχαρητήρια σε όλα τα μέλη του Συλλόγου Γονέων του Σχολείου Credit «Αριστοτέλης», που διοργάνωσαν τη βραδιά, και στους Δημήτρη Κακαγιάννη και Χρήστο Ρούστα, μαθητές της Γ’ Λυκείου του Eastern Commerce, που ανέλαβαν τη μουσική και διασκέδασαν τους συμμαθητές τους με τις επιλογές των τραγουδιών τους.

Και του χρόνου!

*********************************

On Friday, February 25th, students from both Eastern Commerce and George S. Henry participated in the annual “Winter Party”, an event to celebrate the last days of the season, at the Polymenakion Cultural Centre of our Community.
Sponsors of the event included:

• Spiros Aravantinos, owner of Sun Valley Fine Foods (we thank him for his donation of the evening’s food)
• Dimitris Gekopoulos, owner of Geko Graphics (we thank him for offering his services in promoting our event)
• Chris and Sophia Takas, owners of Serano Bakery (we thank them for giving us the desserts for the evening)
• Yianis Pyrgos and George Papadakis, along with everyone at the Thessalonikeans Society (we thank them for their financial support)

Congratulations to all the members of the “Aristotele’s Credit School” Parents Association for organizing the night, along with our Demetre Kakagiannis and Christos Roustas (both Grade 12 students of Eastern Commerce), who played both Greek and non-Greek music as the night’s deejays.

See you next year!

Ελληνοκαναδικά μουσικά ταλέντα

Nikki Ponte: Συνεχίζει τις Ελληνοκαναδικές μουσικές διακρίσεις

Φαίνεται ότι οι Ελληνίδες του Καναδά έχουν μεγάλο ταλέντο στη μουσική, αν κρίνουμε από τις διακρίσεις στον φετινό τηλε-μουσικό διαγωνισμό Χfactor της Nikki Ponte (Οντάριο) όπως και πέρυσι της Ελένης Αλεξανδρή (Οντάριο) αλλά και παλιότερα της Μάρως Λύτρα (Κεμπεκ), που «έλαμψε» μέσα από το Fame Story για να κάνει στη συνέχεια μουσική καριέρα στην Ελλάδα μαζί με την συμπαίκτριά της Ελληνοαμερικανή Καλομοίρα. Η Νίκη, που λίγο έλειψε να πάρει την πρωτιά ( ρίτη θέση), έδωσε πρόσφατα συνέντευξη στον « Ελληνα Ρεπόρτερ».
Παράλληλα ακολουθεί τα χνάρια της Καλομοίρας δικδικώντας  να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο διαγωνισμό Eurovision
Για να δούμε τι λέει...(κλικ)

Η Νίκη ερμηνεύει το "I DON'T WANNA DANCE" για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο μουσικό διαγωνισμό της EUROVISION 2011.

"Ελληνική Παιδεία"

Ελληνικό ραπ με λόγια σκληρά (αλλά σταράτα) για το πως βλέπουν τη σύγχρονη εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα οι νέοι που αγωνιούν για το αύριο.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

'Ελληνες τραγουδιστές ερμηνεύουν Χριστουγεννιάτικες επιτυχίες τους

ΚΑΝΑΔΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ!

Κάπου στον Καναδά, σ'ένα εμπορικό κέντρο όπου τούτες τις γιορτινές μέρες ο κόσμος αναζητά το νόημα των Χριστουγέννων στα καταναλωτικά αγαθά,  μια νότα χαράς  και ελπίδας ξεπηδά από μια "ξαφνική" χορωδία...



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ- ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Lexia’s Aura

Του Διονύση Γκεκόπουλου ( μαθητής 12ης, του "Αριστοτέλη"- Eastern )

Το Lexia's Aura είναι ένα συyκρότημα που δημιουργήθηκε το 2003. Το στυλ της μουσικής που παίζουν λέγεται Alternative Metal, που σημαίνει «Εναλλακτικό Μέταλ» δηλαδή με ήχο που είναι ανάμεσα στο μέταλ και το μαλακό Ροκ.
Το όνομα βγαίνει από κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Η Lexia είναι ένας άγγελος, και το όνομά του βγαίνει από το Αλέξη, που σημαίνει προστάτης. Το Aura είναι η Αύρα, που είναι η πνευματική ουσία που μας περιβάλλει. Τότε, το Lexia's Aura σημαίνει 'Προστατευτική Αύρα' ή  Προστατεύοντας όλα όσα μας περιβάλλουν'
Με τα χρόνια που έχουν περάσει, το Lexia's Aura είχε τρείς διαφορετικές ομάδες μελών. Όταν πρωτοάρχισε, τα μέλη του ήταν :
Ο Άγγελος Κιουστενόγλου στα φωνητικά και πρώτη κιθάρα, ο Σάλβατορ Κιουστενόγλου στο μπάσο κ αι ο Σάλβατορ Ντελ-Μάστρο τα τούμπανα;Μετά απο λίγο καιρό, ο Σάλβατορ Ντελ-Μάστρο αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να καθήσει με το συγκρότημα και έφυγε. Ο Άγγελος είχε μια ιδέα. Πήρε τηλέφωνο δύο καλούς του φίλους. Σε λίγο καιρό, το Lexia's Aura είχε 4 άτομα.Ο Άγγελος Κιουστενόγλου έμεινε με την κιθάρα του και τα φωνητικά του, ο Σάλβατορ Κιουστενόγλου με το μπάσσο και φωνητικά, ο Βασίλης Ζουμπανιότης ήταν στην δεύτερη κιθάρα και ο Χρίστος Ζουμπανιότης ήταν ο ντραμίστας.

Το Lexia's Aura πήγε καλά για 6 χρόνια. Δεν γράψανε πολλά τραγούδια, αλλα άρεσαν πολύ στην παρέα και τους γνωστούς τους. Τον Ιούλιο το 2010, ο Βασίλης Ζουμπανιότης εγκατέλειψε το συγκρότημα γιατί είχε να συγκεντρωθεί σε άλλα πράγματα. Το Lexia's Aura πάλι έμεινε δίχως ένα άτομο. Ο Σάλβατορ είπε να παει σε 2^η κιθάρα, και ο Άγγελος πάλι είχε μια ιδέα. Ο φίλος του ο Διονύσιος ο Γκεκόπουλος είχε ένα χρόνο που έπαιζε μπάσο. Τον πήρε τηλέφωνο, και του είπε τα νέα. Ήξεραν ότι ο φίλος τους ο Alex Andrews έπαιζε καλό πιάνο/keyboards, και τον πήρανε και αυτόν τηλέφωνο. Φτιάξανε τη σύνθεση του συγκροτήματος μόνο με Ελληνόπουλα.

Τα μέλη που έχει το συγκρότημα σήμερα είναι :
Πρώτη Κιθάρα/Φωνητικά – Άγγελος Κιουστενόγλου
Δεύτερη Κιθάρα/Φωνητικά – Σάλβατορ Κιουστενόγλου
Τούμπανα – Χρίστος Ζουμπανιότης
Πιάνο/Keyboards – Alex Andrews (Αλέξανδρος Ανδρεανόπουλος)
Μπάσο – Διονύσιος Γκεκόπουλος
Με τις γνώσεις του Άγγελου και του Χρίστου, τα μέλη του Lexia's Aura έγραψαν αρκετά τραγουδια:1: Dream Catcher,2: Kim, 3: Last Breath, 4: Redeem the Fallen, 5: Sirens, 6: Cursed

Εαν θέλετε να ακούσετε την μουσική τους κάντε κλικ στην παρακάτω σύνδεση του Facebook και του Myspace τους: http://www.facebook.com/pages/Lexias-Aura/148447838531028 και
 http://www.myspace.com/lexiasaura

Ελληνική Μουσική Στο Τορόντο

Του Παναγιώτη Ζαμπάζη ( Μαθητής 12ης  του «Αριστοτέλη»- Eastern)

Ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός

 Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα. Όλοι οι άνθρωποι αισθάνονται το ίδιο όταν ακούν ένα συγκεκριμένο τραγούδι και αυτός είναι ένας λόγος που η μουσική λέγεται η παγκόσμια γλώσσα. Στον Καναδά έχουμε πολλούς διαφορετικούς πολιτισμούς που αναμειγνύονται. Οι σταθμοί FM είναι οι περισσότεροι στα αγγλικά (γιατι ζούμε σε μια αγγλική χώρα), αλλά οι σταθμοί ΑΜ (που είναι σε διαφορετική συχνότητα) ποικιλλούν σε ξένες γλώσσες. Έχουμε σταθμούς στα κινέζικα, ινδιάνικα, ιταλικά και πολλές άλλες γλώσσες. Για τους Έλληνες του Τορόντο έχουμε τον γνωστό σταθμό CHTO σε συχνότητα ΑΜ 1690. Είναι ο μόνος Ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός στο Τορόντο και εγώ τον ακούω πριν κοιμηθώ τα βράδυα και όταν ξυπνήσω το πρωί.



Η Ελληνική γειτονιά στο Τορόντο

 Αν και είναι ο μοναδικός Ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός στο Τορόντο, δεν είναι ο μόνος τρόπος για εμάς τους Έλληνες να ακούμε την Ελληνική μας μουσική. Σε μια σύγχρονη εποχή σαν τη δική μας, η τεχνολογία έχει τα πλεονεκτήματά της. Το Youtube και το Yahoo (στο Διαδίκτυο) είναι δύο τρόποι που ένας μπορεί να απολαύσει την Ελληνική μουσική στον Καναδά ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Υπάρχουν ηλεκτρονικές σελίδες που μπορούμε να κατεβάσουμε και Ελληνική μουσική (όπως το ellinadiko.com όπου το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα όνομα χρήστη και κωδικό πρόσβασης). Όπως αναφέρθηκε, υπάρχουν και ηλεκτρονικές σελίδες όπως το Youtube.com και Yahoo.com, όπου μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα μουσικά βίντεο δωρεάν. Ένας άλλος τρόπος να διατηρήσουμε την επαφή μας με την Ελλάδα είναι μέσω του eradio.gr όπου μπορούμε να πιάσουμε τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Κρήτης, Κύπρου και από τα περισσότερα μέρη που είναι μέσα και γύρω στην Ελλάδα.


 Δεν ακούνε όλοι οι Έλληνες στο Τορόντο ή τον Καναδά την Ελληνική μουσική, αλλά για εμάς που την ακούμε είναι πολύ σημαντικό. Είναι ένας τρόπος για να θυμόμαστε την Ελλάδα και να διατηρήσουμε την κουλτούρα μας. Είναι ένας άλλος τρόπος για να μάθουμε Ελληνικά (όπως κάνουμε και στο Ελληνικό σχολείο, όπου όχι μόνο δεν μαθαίνουμε γραμματική και ορθογραφία, αλλά μαθαίνουμε πώς να χορεύουμε και να μαθαίνουμε τα τραγούδια που τραγουδούν στην Ελλάδα).

Ένας άλλος τρόπος για μας στο Τορόντο να δούμε τα βίντεο και να ακούμε την Ελληνική μουσική είναι μέσω δορυφόρου. Ξέρω πολλούς Έλληνες παππούδες στο Τορόντο που έχουν παραγγείλει Ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια για να μπορούν να παρακολουθήσουν το τι γίνεται στην Ελλάδα.
Η μουσική έχει μεγάλη επίδραση σε εμάς και δεν έχει σημασία που ζούμε. Τα βίντεο ήταν το τι με επηρέασαν σαν παιδί για να αγαπήσω την Ελληνική μουσική και έτσι συνεχίζουμε από γενεά σε γενεά.

Το τελευταίο ηλιοβασίλεμα

Έχετε καμμία ιδέα για το πώς να αποχαιρετήσουμε τη χρονιά που φεύγει, η οποία και κλείνει (αριθμητικά) την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα;

Μπορείτε να μας στείλετε το αγαπημένο σας βίντεο, τραγούδι, φωτογραφία, ή οποιοδήποτε μήνυμα για να κουνήσουμε το μαντήλι στο 2010, που μας αφήνει!

Για αρχή, διαλέξαμε ένα ιδαίτερο μουσικό βίντεο που ανακαλύψαμε στο ΜΑΛΤΕΖΙΟ, ένα εκπαιδευτικό ιστολόγιο από την πανέμορφη Σαντορίνη. Ο τίτλος του είναι το τελευταίο ηλιοβασίλεμα του 20ου αιώνα. Συνδυάζει την υπέροχη  μουσική του Μάνου Χατζιδάκη με το μοναδικό Αιγαιοπελαγίτικο σκηνικό και δίνει ένα άρωμα Ελλάδας που προκαλεί μαζί συγκίνηση, υπερηφάνια και νοσταλγία...Απολαύστε το!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ

Η ηλεκτρική κιθάρα εξακολουθεί να έχει πολλούς πιστούς φίλους  σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσά τους και "ροκάδες" μαθητές των σχολείων μας για τους οποίους υπάρχει ένα ενημερωτικό αφιέρωμα στο ελληνικό σάιτ του flowmagazine.

Αν θέλετε να μάθετε πότε και πού ξεκίνησε η ιστορία του πιο ροκ μουσικού οργάνου αλλά και ποιοι είναι οι σπουδαιότεροι κιθαρίστες όλων των εποχών... τότε κάντε ΚΛΙΚ.

Περιήγηση στο πλανητικό μας σύστημα

Μια βόλτα στη διαστημική μας γειτονιά με τη μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου ( Vangelis-Conquest of America, Alpha)

Ελληνικό χρώμα στο Μαραθώνιο του 2010 στο Τορόντο

Εκπληκτική παρουσία της Ελληνικής Κοινότητας με το πολιτιστικό της Τμήμα: θεατρικά δρώμενα , παραδοσιακοί χοροί και  τραγούδι από μαθήτρια του "Αριστοτέλη"

Στιγμές συγκίνησης και εθνικής υπερηφάνιας έζησαν όσοι Ελληνοκαναδοί είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Τορόντο το τριήμερο 23-26 Σεπτεμβρίου, με την ευκαιρία της διοργάνωσης του Μαραθωνίου της πόλης.

Στις εκδηλώσεις υποδοχής της φλόγας του Μαραθωνίου από την Ελλάδα πρωταγωνίστησαν νέες και νέοι της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο που έδωσαν στην τελετή το γαλανόλευκο στίγμα αντάξιο της παράδοσης των 2500 χρόνων που μεταφέρει σε όλη τη γη η μνήμη της μάχης του Μαραθώνα και το «Νενικήκαμεν» του Φειδιππίδη.




Τα παιδιά της «Νεφέλης», του «Διόνυσου» ,των θεατρικών και χορευτικών ομάδων του Πολιτιστικού Τμήματος  της Ελληνικής Κοινότητας Τορόντο, με την καθοδήγηση της Νάνσης Αθανασοπούλου-Μυλωνά , λάμπρυναν με την παρουσία τους την ιστορική αυτή αθλητική διοργάνωση και απέσπασαν επαίνους και κολακευτικά σχόλια από τους διοργανωτές και χιλιάδες Καναδούς θεατές αλλά και συμμετέχοντες.

Το ελληνικό σημείο υποδοχής των Μαραθωνοδρόμων "Greek Town Cheering Station" στην περιοχή Broadview και Eastern αναδείχθηκε στην τρίτη θέση μεταξύ 12 κοινοτήτων που «διαγωνίστηκαν» για την θερμότερη υποστήριξη των χιλιάδων δρομέων.

Στο πρόγραμμα του φετινού Μαραθωνίου του Τορόντο συμμετείχε και μια μαθήτρια του σχολείου μας με ιδαίτερο ταλέντο στο τραγούδι.

Η μαθήτρια του «Αριστοτέλη» Ζωή Σαμονά έκλεψε την παράσταση στο μουσικό μέρος της τελετής για τον Μαραθώνιο, στο Δημαρχείο της πόλης, τραγουδώντας με μοναδικό τρόπο γνωστές επιτυχίες από τη διεθνή και ελληνική νεανική μουσική σκηνή.

Απολαύστε την στα τραγούδια «Τρελή Καρδιά» και "Number One" που έκανε γνωστά στην Ευρώπη η Έλενα Παπαρίζου και με τα οποία η Ζωή μας ξετρέλανε αθλητές και θεατές του Μαραθωνίου:



H Ζωή αμέσως μετά τη συναυλία, μας είπε πώς αισθάνεται για τη σχέση της με τη μουσική, την Ελληνική Κοινότητα αλλά και την ταυτότητά της:

Είμαι μαθήτρια της 10ης τάξης και παρακολουθώ μαθήματα μουσικού θεάτρου στο Wexford Collegiate School for the Arts.Τα Σάββατα πηγαίνω στο ελληνικό σχολείο Αριστοτέλης ενώ παράλληλα είμαι μέλος της Θεατρικής Ομάδας Νεφέλη.

Με το τραγούδι ασχολούμαι από παιδί και τα πρώτα μαθήματα μουσικής τα ξεκίνησα όταν ήμουν επτά ετών. Από τα έξι μου άρχισα να παίζω πιάνο και όταν έκλεισα τα δεκατρία γράφτηκα και σε μαθήματα κιθάρας. Παρόλο που οι γονείς μου γεννήθηκαν στον Καναδά φρόντισαν να έχω επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική μουσική.

Πρόσφατα η Νάνση Αθανασοπούλου Μυλωνά, υπεύθυνη της «Νεφέλης» μου ζήτησε να τραγουδήσω στις εκδηλώσεις για το Μαραθώνιο στο Τορόντο. Συμμετείχα με ιδιαίτερη υπερηφάνεια μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της Νεφέλης στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που έγινε στην πλατεία του Δημαρχείου και το Direct Energy Centre, όπου εκπροσωπήσαμε την Ελληνική Κοινότητα.

Μέσα από τη συμμετοχή μου στη Νεφέλη και τα πολιτιστικά προγράμματα της Ελληνικής Κοινότητας έμαθα να εκφράζομαι καλλιτεχνικά πέρα από τις καθημερινές «Καναδικές» μου σπουδές. Νομίζω ότι μπορώ να αισθανθώ πραγματικά τι σημαίνει να είσαι Ελληνοκαναδή!