Αφορμή γι αυτή τη
σύντομη αναφορά στη μουσική των 80’ς ήταν μια συζήτηση ανάμεσα σε δυο νεαρούς μέσα
σε λεωφορείο, κάπου στο κεντρικό Τορόντο. Καθώς μοιράζονταν με ακουστικά στο i-pod, τους ήχους μιας παλιάς επιτυχίας από τη
δεκαετία του 80 -που κάποιος νέος καλλιτέχνης «ανακάλυψε» και ξανακυκλοφόρησε
με τη σχετική προσαρμογή στους σημερινούς ρυθμούς,- οι δυο συνομήλικοι παραδέχονταν
πως τους αρέσει πολύ ν' ακούν τη μουσική της μαμάς και του μπαμπά...
Βέβαια για εμάς
που μεγαλώναμε στα 80’ς, η μουσική «έντυσε» με τον πιο όμορφο τρόπο τα νιάτα μας...τα πρώτα καρδιοχτύπια, τα
πάρτι, τις διακοπές, τα ξενύχτια. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε αλλά δόξα
το Θεό- και δόξα το «You Tube»- η μουσική της δικής μας εποχής όχι μόνο δεν
χάθηκε αλλά ακούγεται άνετα όχι μόνο από τους αθεράπευτα ρομαντικούς
αλλά κι από τα σημερινά παιδιά, σαν αυτά που συνάντησα στο λεωφορείο
και κρυφάκουσα. Στη δεκαετία του 80 δεν υπήρχαν ακόμη τα έξυπνα κινητά (ούτε καν
κινητά) ούτε μπορούσες να κατεβάσεις τη μουσική σου από το διαδίκτυο.
Τα τραγούδια δεν
τα άκουγε κανείς με ακουστικά αλλά μέσα από τα μεγάφωνα των πικάπ, των
στερεοφωνικών και των κασετόφωνων.Ήταν κι αυτό, το να μοιράζεσαι τη μουσική σου
με τους άλλους, ένα μέρος της απόλαυσης
που έκανε τα τραγούδια να βγάζουν μια γλυκιά αισιοδοξία για τη ζωή. Θυμηθείτε τα
στις συλλογές που ακολουθούν:
No comments:
Post a Comment